Afgaand op het hoesje zou je denken dat het hier om sixties style psychedelica gaat. Mis poes. Het is ambient. Ik vermoedde ook dat Celer een Turk was. Nogmaals mis want het is een in Tokyo woonachtige Amerikaan die blijkbaar al samenwerkte met een ganse lijst aan artiesten waarvan ik er eigenlijk maar een ken: de Nederlanders van Machinefabriek. Sinds 2005 bracht Celer al tientallen en tientallen releases uit. De output van de synthesizertapijtenfabriek van Tangerine Dream in de jaren 80 verbleekt er bij.

Achter Celer gaat een zeer tragisch verhaal schuil, want Celer was initieel het project van twee mensen: Will Long en zijn echtgenote Danielle Baquet, ook een Amerikaanse uit Californië. Danielle Baquet was een muziektherapeute en kunstenares (zangeres, muzikante en multi-instrumentaliste, dichteres, schilderes…) vooral ook bekend onder haar artiestennaam Chubby Wolf, die echter op amper 26-jarige leeftijd overleed aan hartfalen. In 2009 was dat. Sindsdien is Celer noodgedwongen het soloproject van Will Long. Overigens verschijnen er nog regelmatig post-mortem releases van Chubby Wolf want in haar korte leven maakte zij heel wat muziek maar had niet eens de tijd om het allemaal uit te brengen.

Over naar het schijfje “Akagi” van Celer zijnde Will Long. In de herfst van 2012 kreeg de in Japan wonende Amerikaan de vraag om muziek te creëren voor een yoga event in de Yougenji tempel in het noorden van Tokyo. De muziek werd live gebracht achter de ruggen van de deelnemers die immers met hun gezicht naar de yoga instructeur gekeerd stonden (of zaten of lagen in een van de acrobatische yoga poses).

‘Gedurende de performance vielen veel mensen in slaap’ zegt de promo sheet. Ik hoor de cynische opmerkingen al komen maar dat was dus blijkbaar niet omdat de muziek zo vreselijk slaapverwekkend saai was, maar wel omdat ze zo extreem relaxerend is van karakter. ‘En ze leken weg te drijven naar een andere dimensie’ gaat de promo sheet verder. De muziek voor deze performance werd nu uitgebracht op Will Longs eigen label Two Acorns en ook de mooie hoesfoto is van zijn hand.

Op “Akagi” staat slechts een 80-minuten durende track instrumentale droney synthesizer ambient die wel wat weg heeft van bijvoorbeeld een Klaus Schulze. Het werd een zeer aangenaam, uitermate rustgevend, relaxerend en meditatief album dat ik intussen al meermaals beluisterd heb zonder in slaap te vallen.

Celer is de Amerikaan William Thomas Long die na wat omzwervingen een plek vond in Yokohama, Japan. Behalve met een label is hij ook bezig met de band Oh, Yoko, doet projecten met o.a. Machinefabriek, Jan en Romke Kleefstra en Yui Onodera, en heeft hij een enorm aantal lp’€™s, cd’€™s en cd-r’€™s uitgebracht. Allemaal in ambient stijl, net zoals zijn eersteling in 2016 met de titel Akagi. Dat album bestaat uit een track van dik een uur, en ontstond naar aanleiding van een yoga event in een tempel ten noorden van Tokio. Hij gebruikte daarvoor twee oude tapedecks en twee tapeloops van keyboards met dezelfde tijdsstructuur, maar elk met verschillende, elkaar overlappende akkoorden. Terwijl ze tegelijkertijd afspeelden, kruisten ze elkaar in verschillende combinaties, en met handmatig aangebrachte veranderingen in volume en hoog en laag. Een uur lang min of meer hetzelfde dus, maar in steeds andere gedaantes en fraseringen. Het zal niet verbazen dat een groot deel van de deelnemers aan het yogagebeuren in slaap viel…

In a world turned upside-down, the wise man looks down to see the sky. Celer (Will Long) and Hakobune (Takahiro Yorifuji), ambient composers of the highest water and bulkiest discographies, both currently resident in Japan, recorded Vain Shapes and Intricate Parapets in 2011 and first released it on cassette in early 2013. Now on compact disc, its two, twenty-minute meditations rest like Buddhas beside each other. In contrast to its tortured, enigmatic album and track titles, the music is excursive philosophy on the simple act of remaining attached to the planet. The protracted pipe organ drones of ´Merges of Hysterical Exhilaration´ rise and fall like sleeper´s breath, quiver like a puppy unable to find shelter from the rain. On “Complete Possession of Full Temerity,” disquiet evaporates like dew, as a thousand and one strings part the clouds, to let the bliss shine in. And yet the world is still turned upside-down.

For those not in the know, Celer is US musician Will Long, who has resided in Japan for a number of years. When citing the works of Celer, it is almost impossible to mention everything he has done. Take time to look through his discography and you will be floored by the amount of albums he has released. Of course, I do not have all of them and whether these in their entirety are worthwhile, I could not say.

The last album I encountered by Long was the wonderfully enchanting ‘Sky Limits’; and ‘Akagi’ is no less impressive. One long track that plays out for just shy of 80 minutes might not be everyone’s cup of tea, but there are moments in my life when I need to just put something on whilst watching my cat play; or just contemplating life over a cup of coffee whilst staring into nowhere in particular.

This album fills those spaces with a serene wealth of rich tones and reverberated, understated pads that creep into the corners of your soul. It is of little surprise that this recording was made for a live Yoga event in the Yougenji Temple in Northern Tokyo, given the mindfulness that has gone into the evocative tranquillity that Long achieves, on this truly relaxing addition to his lengthy career.

Non è certo un mistero che la musica ambient-drone possa avvicinare al silenzio e alla meditazione nella stessa misura in cui può indurre al sonno e a stati subliminali di coscienza. Persino un artista prolifico e navigato come Will Long ha sperimentato tale ultima esperienze durante la realizzazione di “Akagi”, lavoro presentato in un’unica traccia di ottanta minuti, commissionatogli alcuni anni fa per un workshop di yoga.

Gli armonici movimenti del corpo e il libero fluttuare della mente trovano nel microcosmo di modulazioni analogiche di Long un corrispettivo ideale: registrazioni su nastro avvolte in loop sintetici semplicemente regolati in volume, intensità e velocità, oltre che giustapposti in combinazioni parallele diverse, costituiscono l’intera durata di “Akagi”, disegnando onde sinusoidali che lambiscono a tratti il silenzio. Il flusso sonoro è talmente impalpabile e ipnotico che non sorprende che molte persone si siano addormentate nel corso della performance yogica, lasciando fluttuare la mente verso una dimensione di purezza aliena, hauntologica negli esiti più ancora che nelle premesse.

È il grado zero della ricerca ambientale di Long, che a tale linguaggio riconduce un’esperienza altrimenti liminare alla new-age e invece applicata a una pratica che muove dalla consapevolezza per raggiungere gradi di una trascendenza declinata in forma del tutto individuale.